Lisabeth, yazmayı tarafsız bir araç değil, sosyal olarak konumlandırılmış bir pratik olarak görüyor. Onun argümanı, metinlerin kültürel yapılar olduğuna dair beşeri bilimler ve sosyal bilimlerde yaygın olarak benimsenen görüşlerle uyumludur. Bu görüş, elbette Lisabeth’in yazma ile ilgili ‘her şeyin gideri var’ görüşünü savunduğu anlamına gelmez.
Literatür “değerlendirmesi” isimlendirildiği gibi sadece okumak, tasnif etmek ve ardından yazmak değildir. Bu, kendi başına tam olarak bir “değerlendirme” sayılmaz. Eleştirel değerlendirme, kategorize etme ve sentezdir. Ve katkıda bulunmak için yazmayı kullanmaktır. Akabinde metni inşa etmektir. Yaratım süreci olarak yazarlıktır. Bu bütünüyle düşünmek ve yazmakla ilgili. Düşünmek ve yazmak iki farklı şey değildir.
Tüm konumlandırma uygulamasını bir argüman (tartışma) olarak düşünürseniz yazmanın muhakeme ile ilgili olduğunu kavrarsınız. Bu bir problem durumu oluşturmak ile ilgili. Açıklamıyor ve tanımlamıyor. Çalışmanızın neden bu şekilde tasarlandığını ve belirli bir şekilde yürütüldüğünü tartışmak için literatürleri kullanırsınız. Literatürleri, araştırmanızın gerekçesini oluşturmanıza yardımcı olsun diye kullanırsınız.
Yazı için seçtiğimiz görselde de ileri sürüldüğü gibi, benzerlikleri ve tekrarları bulmanın en iyi ipuçlarından biri kelime bulutu oluşturmaktır. Bütün bir bölümü veya makaleyi, kelimeleri veya kelime gruplarını arayan ücretsiz platformlardan birine koymak ne güzel bir hediye. Neredeyse anında hangi terimlerin çok sık bir şekilde kullanıldığını görebilirsiniz.
Anekdotlar çoğu zaman nihai metinlerde de kullanılır. Okuyucunun ilgisini çekerler. Fakat sadece eğlendirmek için bir metnin içine yerleştirilmezler. Ustaca seçilmiş ve gayet iyi yazılmış bir anekdot okuyucuların anlam katmanlarını görmelerine katkı sunar; tıpkı anekdotun araştırma aşamasında işimize yaradığına benzer bir şekilde.
Akademik bir makaleyi eleştirel olarak okumak yazılanları sadece tekrar etmememiz ve özetlemememiz anlamına gelir (biz yani akademi camiası olarak biz). Kelimeleri üst anlamları üzerinden ele almayız. Hayır, biz değerlendiririz, analiz ederiz, izah ederiz, yorumlarız, açıklarız ve açığa kavuştururuz.
Şüphesiz ki yorumlama (icra etme) akademik araştırmanın bir anahtarıdır. Her akademik disiplin yorumlar. Bir problemi tanımlama, sayıları anlamlandırma veya gözlemlediğimiz fenomenleri anlama faaliyetimiz gözlem ve yorumlama üzerinden gerçekleşir. Okumasını yaptığımız metinler ve bir araya getirdiğimiz bölümler yorumlama ile anlamlı hale getirilir.
Doktora tezindeki teori bölümünün amacı jüriye ne yaptığınızı ve bulduğunuz şeyin neyi iddia ettiğini anlamlandıracak şekilde sunmaktır. Bu yüzden jüri çalışmanızda özel bir şeyler görmeyi bekler ve ihtiyaç duyar. Çok genel olmayan bir şey bekler; herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda, herhangi bir projeye uygulanabilir olmayan. Jürinin karşılaşacağı şeye has olan bir şey.
Akademide sadece bazı insanlar akademik yazar ve araştırmacı olarak görülür. Bu grup içinde bazıları diğerlerinden daha iyi, daha üretken ve çalışmaları daha ileri kalite olarak görülür. Fakat yazar olarak gösterilmeyen ve üretken kategoriye geçmek için çok sıkı çalışan ve ortada kalan çok sayıda başka insan grubu var.
Becker, dört akademik yazı yazma karakterinin hiçbirinin doğru ya da yanlış olarak değerlendirilemeyeceğini kabul eder. Aksine her biri farklı şeyler yapar. Her biri okuyucularını farklı şekillerde konumlandırır. Bazıları diğerlerinden daha manipülatif, daha yabancılaştırıcı ve hiyerarşiktir.
Lisabeth, yazmayı tarafsız bir araç değil, sosyal olarak konumlandırılmış bir pratik olarak görüyor. Onun argümanı, metinlerin kültürel yapılar olduğuna dair beşeri bilimler ve sosyal bilimlerde yaygın olarak benimsenen görüşlerle uyumludur. Bu görüş, elbette Lisabeth’in yazma ile ilgili ‘her şeyin gideri var’ görüşünü savunduğu anlamına gelmez.
Literatür “değerlendirmesi” isimlendirildiği gibi sadece okumak, tasnif etmek ve ardından yazmak değildir. Bu, kendi başına tam olarak bir “değerlendirme” sayılmaz. Eleştirel değerlendirme, kategorize etme ve sentezdir. Ve katkıda bulunmak için yazmayı kullanmaktır. Akabinde metni inşa etmektir. Yaratım süreci olarak yazarlıktır. Bu bütünüyle düşünmek ve yazmakla ilgili. Düşünmek ve yazmak iki farklı şey değildir.
Tüm konumlandırma uygulamasını bir argüman (tartışma) olarak düşünürseniz yazmanın muhakeme ile ilgili olduğunu kavrarsınız. Bu bir problem durumu oluşturmak ile ilgili. Açıklamıyor ve tanımlamıyor. Çalışmanızın neden bu şekilde tasarlandığını ve belirli bir şekilde yürütüldüğünü tartışmak için literatürleri kullanırsınız. Literatürleri, araştırmanızın gerekçesini oluşturmanıza yardımcı olsun diye kullanırsınız.
Yazı için seçtiğimiz görselde de ileri sürüldüğü gibi, benzerlikleri ve tekrarları bulmanın en iyi ipuçlarından biri kelime bulutu oluşturmaktır. Bütün bir bölümü veya makaleyi, kelimeleri veya kelime gruplarını arayan ücretsiz platformlardan birine koymak ne güzel bir hediye. Neredeyse anında hangi terimlerin çok sık bir şekilde kullanıldığını görebilirsiniz.
Anekdotlar çoğu zaman nihai metinlerde de kullanılır. Okuyucunun ilgisini çekerler. Fakat sadece eğlendirmek için bir metnin içine yerleştirilmezler. Ustaca seçilmiş ve gayet iyi yazılmış bir anekdot okuyucuların anlam katmanlarını görmelerine katkı sunar; tıpkı anekdotun araştırma aşamasında işimize yaradığına benzer bir şekilde.
Akademik bir makaleyi eleştirel olarak okumak yazılanları sadece tekrar etmememiz ve özetlemememiz anlamına gelir (biz yani akademi camiası olarak biz). Kelimeleri üst anlamları üzerinden ele almayız. Hayır, biz değerlendiririz, analiz ederiz, izah ederiz, yorumlarız, açıklarız ve açığa kavuştururuz.
Şüphesiz ki yorumlama (icra etme) akademik araştırmanın bir anahtarıdır. Her akademik disiplin yorumlar. Bir problemi tanımlama, sayıları anlamlandırma veya gözlemlediğimiz fenomenleri anlama faaliyetimiz gözlem ve yorumlama üzerinden gerçekleşir. Okumasını yaptığımız metinler ve bir araya getirdiğimiz bölümler yorumlama ile anlamlı hale getirilir.
Doktora tezindeki teori bölümünün amacı jüriye ne yaptığınızı ve bulduğunuz şeyin neyi iddia ettiğini anlamlandıracak şekilde sunmaktır. Bu yüzden jüri çalışmanızda özel bir şeyler görmeyi bekler ve ihtiyaç duyar. Çok genel olmayan bir şey bekler; herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda, herhangi bir projeye uygulanabilir olmayan. Jürinin karşılaşacağı şeye has olan bir şey.
Akademide sadece bazı insanlar akademik yazar ve araştırmacı olarak görülür. Bu grup içinde bazıları diğerlerinden daha iyi, daha üretken ve çalışmaları daha ileri kalite olarak görülür. Fakat yazar olarak gösterilmeyen ve üretken kategoriye geçmek için çok sıkı çalışan ve ortada kalan çok sayıda başka insan grubu var.
Becker, dört akademik yazı yazma karakterinin hiçbirinin doğru ya da yanlış olarak değerlendirilemeyeceğini kabul eder. Aksine her biri farklı şeyler yapar. Her biri okuyucularını farklı şekillerde konumlandırır. Bazıları diğerlerinden daha manipülatif, daha yabancılaştırıcı ve hiyerarşiktir.