Huxley ve Orwell her ikisi de distopyalarının gerçekleşmesini önlemek için kitaplarını yazdı. Kehanetlerindeki başarıları aynı zamanda başarısızlıklarıdır çünkü haklı çıkmaları distopyalarını önleme projelerinin başarısız olduğunu gösteriyor.
İşgalcinin temsiliyet otoritesi üzerine
Yuval Noah Harari dünyaya kendini dinlettirirken toplumların kurguların peşinden gittiğini anlatıyor fakat onun kitapları da kurgularla dolu.
Tüketim emperyalizminin talan ettiği doğa ve dengesi bozulan dünyada toprakları sürülemez hale gelen mülteciyi hangi ahlaki anlayış mülteci değil de dayandığı topraklar üzerinde hak sahibi görecek.
Eğer hükümetler yükselen eşitsizlik hakkında gerekenleri yapmaz ise sistemsel tehditler kapıda. Kapitalizmin sonunu düşünmek mümkün mü sorusu ile birlikte bu sistemsel tehditler nelerdir üzerine düşünmek lazım.
Sosyal refah demokrasinin en büyük sınavı olmaya devam edecek.